Even afschrijven

Het is alweer een tijd geleden dat ik een blogje heb geschreven. Ik heb daar normaal gesproken niet zo'n behoefte aan. Heb een geweldige groep vriendinnen waar ik al mijn vragen, klachten en hormonale uitbarstingen bij kwijt kan. Vriendinnen die ik hier op BB heb leren kennen toen we allemaal aan het proberen waren om zwanger te raken. Inmiddels zijn er drie bevallen, twee zwanger en twee, elk door hun eigen omstandigheden, dus niet. 

Maar goed, dames...ondanks dat jullie me stuk voor stuk even lief zijn, gaat dit blogje niet over jullie :wink

Ik schrijf deze blog namelijk omdat ik niet kan slapen. Om even voor één uur vannacht werd ik wakker en nu ik dit stukje tik is het 04.01 uur en zijn we een aantal spelletjes op de telefoon, elke interressante website en twee toiletbezoeken verder. Om mijn lieve mannetje niet wakker te maken, heb ik maar besloten om beneden op de bank te gaan zitten met de laptop, een lekkere kop thee en een paar koekjes. Mijn maag was namelijk geluidsoverlast aan het verzorgen en het kleine meisje in mijn buik lag ook geen minuut meer stil.

Waarom kan ik niet slapen? Tsja...daar kunnen meerdere oorzaken voor zijn: 

- we gaan morgen lekker op vakantie. In mijn hoofd ben ik allemaal lijstjes aan het aflopen: Heb ik genoeg kleren voor N.? Zijn de kleren die nog ingepakt moeten worden morgen wel op tijd droog want er zit nog dat ene truitje bij dat nog mee moet en oja, mijn vest ook! (heel handig als je om 20:00 uur nog besluit even gauw een wasje te draaien zodat de manden leeg zijn als we thuis zijn)
- ik heb last van mijn keel. Als ik slik dan is het net of er een erwtje vastzit in mijn keel die alles extra moeilijk maakt. Morgen maar even langs de drogist. Iemand suggesties?
- ik begin verkouden te worden - eigenwijs als ik ben dacht ik gisteren nog wel even gauw zonder jas naar buiten te kunnen, maar dat kon dus kennelijk niet... SUKKEL!!
 

en, last but not least.... de bevalling. 
De bevalling op zich, daar kijk ik niet tegen op. Been there, done that. Juist.... ben nogal relaxed ingesteld, meisje zal er toch uitmoeten. Gisteren zag ik op t.v. hoe een keizersnede gaat, dus weten we dat ook weer. Niet dat daar mijn keuze naar uit gaat, nee in tegendeel! Het liefste zou ik gewoon lekker, romantisch, thuis in mijn eigen bed bevallen, maar helaas... dat gaat niet. Ik ben voorzien van een aantal kilo's teveel en vanaf een bepaald BMI mag je niet meer thuis bevallen. Ik heb mijn vriend nog gevraagd om me wat uit te rekken, zodat lengte en gewicht wat meer in verhouding zou komen, maar helaas...dit heeft geen effect gesorteerd :wink 

Dus...het ziekenhuis, dat wordt het en daar heb ik me inmiddels ook bij neergelegd. 

Maar goed... nu de praktische zaken rondom de bevalling. 
Punt 1. Waar laat ik onze dochter? Mijn schoonfamilie is allemaal behept met van die fijne wisselroosters die ze nu dus nog niet hebben voor de maand december. Dus weet ik nog niet waar ik N. kan brengen mocht het zover zijn... Dit geeft me geen gerust gevoel. Ik had eerst afgesproken dat ik haar bij mijn vriendin zou brengen, maar helaas...haar man moest op uitzending en dus zag ze het, heel begrijpelijk, niet goed zitten om mijn lieve doch af en toe zeer drukke en eigenwijze dochter op te vangen (in case of emergency, overdag en voor een paar uurtjes wel hoor) omdat ze zelf in juli is bevallen en omdat haar dochter en N. het momenteel niet zo goed met elkaar kunnen vinden. Ik neem haar niets kwalijk en begrijp het zeer goed! Terug naar de schoonfamilie dus... wisselroosters en een niet zo'n hele grote familie... geen geruststellend idee dus... Misschien de buurvrouw maar eens vragen of N. daar terecht kan mocht nodig zijn.... moeilijk moeilijk... 

Punt 2. Mijn familie. Ik woon in Zuid Limburg, mijn familie in Friesland. Jup... da's even rijden! 
In het ziekenhuis mogen er max twee mensen mee de verloskamers in. Uiteraard is één van die twee mijn eigen mannetje en de ander is, als ze op tijd is, mijn moeder. Maar ja...waar laat ik mijn vader dan? Bij de vorige bevalling was mijn hele schoonfamilie ook in het ziekenhuis, maar dat wil ik dit keer niet meer. Dus, dat betekend dat mijn vader alleen in de wachtruimte moet wachten (die niet heel gezellig is overigens. De wachtruimte dan he, mijn vader is best gezellig) En dat zit me dwars... de vorige keer hebben ze namelijk twaalf uur moeten wachten vanaf aankomst in het ziekenhuis totdat ze bij mij mochten komen. Om hem nou naar ons huis te sturen, vind ik ook zoiets... Zit die man daar alleen (ja...dan kan hij wel mooi op N. passen), maar wat nou als mijn kleine meisje geboren is, dan wil hij toch ook naar het ziekenhuis (en zal wel moeten ook aangezien mijn moeder de gave van het teleporteren nog niet helemaal onder de knie heeft) om zijn nieuwste aanwinst te bewonderen. Maar wat als dit midden in de nacht of overdag buiten de bezoekuren is? Of als N. ligt te slapen (die wil je niet wakker maken, dan is ze de rest van de dag niet te genieten)... wat dan? 

Snappen jullie een beetje hoe het momenteel in mijn hoofd rondgaat? Pfff... je zult mij maar zijn.... 


Maar goed... ik ga er een eind aan breien en proberen op de bank nog een beetje te slapen. Als ik nu namelijk de trap weer op ga wordt N. zeker weer wakker en gaat ze niet meer slapen... 

Oja... ik moet nog iets voor onze reservering van het vakantiehuisje nakijken... Toch goed dat ik achter de computer zit he :rofl